Trudne – łatwe początki pontyfikatu
Jaki to będzie pontyfikat, zupełnie w innym stylu sprawowany, miałem się przekonać już za dwa dni. Gdy wróciliśmy z Ks. Jarnickim na obiad z przechadzki, mówi mi ktoś na furcie, że wieczorem mam iść do Ojca Świętego na kolację. Odpowiedziałem:
- Żarty to wy sobie możecie z kogo innego stroić, a nie ze mnie - tak nieprawdopodobną wydawała mi się ta propozycja.- Ale naprawdę! - powiedział przy stole Ks. Rektor Michalik. - Był telefon od Ks. Dziwisza, że Ks. Biskup ma wieczorem przyjść do Watykanu na kolację.
- Ależ ja nie wiem nawet, jak się tam idzie! - odpowiedziałem.
- Wszystko załatwimy! - zdecydował Ks. Rektor.
   I rzeczywiście, o określonej porze szofer, który wiózł Ks. Kard. Karola Wojtyłę na konklawe, zawiózł mnie na właściwe miejsce, skąd windą wywiózł nas Ks. Dziwisz do apartamentów Ojca Świętego. Okazało się, że w Rzymie było tylko dwóch polskich biskupów - Ks. Biskup Szczepan Wesoły i ja (czyt. Ks. Biskup Ignacy Jeż), i z nami chciał się Ojciec Święty spotkać. Przeżycie jednorazowe, nadzwyczajne! Nas zamurowało. Po modlitwie siadamy do stołu i... nic. Ojciec Święty patrzy na nas i odzywa się:
- I co tak nic nie gadacie?
- Ojcze Święty! Bo wszystko widać! Ta biała sutanna. Ta biała piuska... - odpowiedziałem.
   Ale wtedy zorientowaliśmy się, że Ojciec Święty nie wie, co działo się tam na dole na Placu św. Piotra. I zaczęliśmy opowiadać jeden przez drugiego, jakie były reakcje ludzi, jak przeżywali ogłoszenie wyboru nowego papieża. Gdy wspominałem o reakcjach Włoszki (czyt. Wybór Kard. Karola Wojtyły na Papieża), która w poniedziałek stała obok nas, uśmiał się Ojciec Święty serdecznie. A dla nas był to znak, jak bardzo inny będzie ten pontyfikat od dotychczasowych, gdy idzie o jego styl i sposób sprawowania. Pokazały to wnet apostolskie pielgrzymki nowego papieża, nasze wizyty w Watykanie "ad limina apostolorum" co pięć lat i wszystkie inne spotkania z Ojcem Świętym z okazji organizowanych w Rzymie uroczystości i odbywanych pielgrzymek do Polski.